ေမးစရာရွိတာက မတတ္နိုင္လို႕ ကာကြယ္ေဆးမထိုးဘူးဆိုရင္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။ အကိုက္ခံရတာ ေခြးေကာင္းဆိုရင္ ျပသနာမရွိပါ။ ကံဆိုးလို႕ ေခြးရူးကိုက္ခံရတယ္ဆိုရင္ ကာကြယ္ေဆးထိုးဖို႕ လိုကိုလိုအပ္ပါတယ္။ မထိုးနိုင္ရင္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးက အာရံုေၾကာထဲ ေရာက္သြားတာနဲ႕ ဆရာဝန္လည္း မကယ္နိုင္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ထိုးခ်င္လို႕လည္း မရေတာ့ဘူး။ ေရာဂါလကၡဏာေတြ ေပၚေပါက္ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေသဆံုးရပါတယ္။ ေခြးရူးအကိုက္ခံရရင္ ေသႏႈန္းက (၁၀၀)ရာခိုင္ႏႈန္းထိ ရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆရာဝန္ေတြဖက္က ကာကြယ္ေဆးထိုးဖို႕ ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ၂၀၁၀တုန္းက ဆြီဒင္နိုင္ငံမွာ ေလ့လာမႈတခုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ဒီေလ့လာမႈဟာ ေခြးေပါင္း ၆၈၀၀ေက်ာ္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး ကာကြယ္ေဆးထိုးျပီး ၃လအၾကာမွာ ေဆးေအာင္၊မေအာင္ ျပန္ေလ့လာထားပါတယ္။ ေဆးထိုးျပီး တက္လာတဲ့ ခုခံအားပမာဏ 0.5IU/ml ရွိတဲ့ေခြးေတြကို ကာကြယ္ေဆးေအာင္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၉၁ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ေဆးေအာင္ၾကတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ သတိျပဳရမွာက စမ္းသပ္တာက ဆီြဒင္နိုင္ငံပါ။ ျမန္မာနိုင္ငံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆြီဒင္ဆိုတာ ေခြးရူးကင္းစင္နိုင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ နိုင္ငံတနိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ အိမ္မွာတယုတယထားျပီး ေမြးၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ၊အိႏၵိယနိုင္ငံလို ေခြးေလေခြးလြင့္ ေပါမ်ားတဲ့နိုင္ငံမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီနိုင္ငံမွာ ေခြးတေကာင္အကိုက္ခံရတာနဲ႕ တျခားကို ကူးစက္ဖို႕ အခြင့့္အလန္းမ်ားပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ကာကြယ္ေဆးထိုးျပီးတိုင္း စိတ္ခ်လို႕မရတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ဥပမာ ထိုးတဲ့ ကာကြယ္ေဆးရဲ႕ ကြာလတီကလည္း အေရးၾကီးတယ္။ ေစာေစာထိုးတဲ့ေခြး (၆လေအာက္) နဲ႕ အသက္ၾကီးမွထိုးတဲ့ေခြး (၅နွစ္အထက္)ေတြဟာ ကာကြယ္ေဆးကို တံု႕ျပန္မႈနည္းပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရတယ္။ ေသခ်ာတာက ကာကြယ္ေဆးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ၉၀ရာခိုင္ႏႈန္းရဲ႕ ေအာက္မွာပဲ ရွိပါတယ္။ အနည္းဆံုး ေခြး(၁၀)ေကာင္မွာ (၁)ေကာင္ဟာ ေဆးမေအာင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေခြးပိုင္ရွင္မ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာက လူ႕အသက္နဲ႕ အေလာင္းအစားမလုပ္ပါနဲ႕။ စာနာစိတ္ထားျပီး ေခြးကိုက္ခံရသူမ်ားအတြက္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ေခြးကိုက္ခံရသူေတြ ေလ့လာၾကည့္ရင္ အမ်ားစုက ပိုင္ရွင္မဲ့ လမ္းေဘးေခြး အကိုက္ခံရသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ေခြးေတြအတြက္ ဘယ္သူမွ တာဝန္မယူပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ ကုိယ္ အကုန္က်ခံျပီးေဆးထိုးရတယ္။ အကယ္၍ အကိုက္ခံရတဲ့သူက တတ္နိုင္သူဆို ေတာ္ေသးရဲ႕။ တခါတရံ လူနာေတြထဲမွာ ဆင္းရဲသူေတြပါရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ထိုးေတာ့ ထိုးခ်င္ပါရဲ႕။ ေဆးဖိုး မတတ္နိုင္လို႕ ေဆးမထိုးရသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ေခြးကိုက္ခံရတာနဲ႕ ေလး၊ငါး၊ေျခာက္ေသာင္းေလာက္ ထြက္ဖို႕ ေသခ်ာေနျပီ မဟုတ္ပါလား။ စားဝတ္ေနေရးအဆင္ေျပေအာင္ ေန႕စဥ္ ရုန္းကန္ေနရသူေတြျဖစ္လို႕ အပိုဝင္ေငြဆိုတာ နတၱိပါ။ ဒီထဲမွာ အမ်ားစုဟာ သြားရင္း၊လာရင္း၊ေစ်းေရာင္းရင္း၊ပစၥည္းပို႕ရင္း ေခြးကိုက္ခံၾကရတာပါ။ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္းနဲ႕ အေၾကာင္းမဲ့ အကိုက္ခံေနရတယ္။ ကိုက္တဲ့ေခြးေတြကလမ္းေဘးက ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆးပညာမွာ ေရာဂါကို ကုမွာလား၊ေဝဒနာကို ကုမွာလားဆိုတဲ့ ျပႆနာတရပ္ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ လူတေယာက္ ေရာဂါပိုးေၾကာင့္ အဖ်ားတက္လာတယ္။ ဒီအတြက္ အဖ်ားက်ေဆးေသာက္ၾကတယ္။ အဖ်ားက်ေဆးဆိုတာက ခံစားရတဲ့ေဝဒနာကို သက္သာေစဖို႕ ရည္ရြယ္တယ္။ သစ္ပင္လိုဆိုရင္ အေပၚယံ အကိုင္းကိုပဲခုတ္လိုက္တာပါ။ ပင္စည္က်န္ေသးလို႕ ေနာက္အတက္ေတြက ထြက္လာဦးမွာပဲ။ သူ႕ေနာက္ကြယ္က ျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ရွာျပီးကုသမွ ေရာဂါေပ်ာက္ပါတယ္။ အခုလည္း အလားတူပါပဲ။ မ်က္စိေနာက္တိုင္း ကိုက္တတ္တဲ့ လမ္းေဘးေခြးေတြသာ မရွိရင္ ျပႆနာက ဒီေလာက္မၾကီးပါဘူး။ ေခြးကိုက္ခံရသူေတြ ဒီေလာက္မမ်ားပါဘူး။ အေၾကာင္းရင္းက ေခြးေလေခြးလြင့္ ေပါမ်ားေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေဘးေခြးေတြကို မရွင္းလင္းနိုင္သ၍ ဒီျပႆနာကမေျပလည္ပါဘူး။ အေျကာင္းမဲ့ ေခြးကိုက္ခံရတာကို မကာကြယ္နိုင္ပါဘူး။ ေနာက္တခ်က္က ေခြးေမြးတဲ့ ပိုင္ရွင္ေတြအေနနဲ့ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ယူဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ေကၽြးထားရံုနဲ႕ တာဝန္ေက်ျပီ မထင္ေစခ်င္ပါ။ ကိုယ့္ေခြးက သူတပါးကို မေနွာက္ယွက္နိုင္ေအာင္လည္း ထိန္းသိမ္းဖို႕ စနစ္တက် ေမြးျမဴဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီနိုင္ငံက ေခြးေတြကေတာ့ အဖက္ဖက္က လႊတ္ေပးထားတာျဖစ္လို႕ ကံေကာင္းၾကရွာပါတယ္။ ကံမေကာင္းတာက လူေတြ မျဖစ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာ ေအးမင္းထူး
No comments:
Post a Comment